Introduce>ME

ขอกราบสวัสดี ท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน 

ขอกราบสวัสดี คุณครูผู้สอน ครูกนกพร

ขอกราบสวัสดี เพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่านทุกคน

***********

            สวัสดีครับ !! ....ต้องขอแนะนำตัวก่อนครับ...แต่ทว่า ในทีแรกนั้นผมอยากจะเขียนเป็นหัวข้อแล้วใส่รายละเอียดตามหลังลงไป เช่นว่า ชื่อ นามสกุล อายุ วันเกิด เป็นต้น แต่เห็นว่ามันอาจจะดูจริงจังไปซักนิดนึงสำหรับผม


   ....จึงจะมาขอแนะนำตัว ในแบบที่เหมือนนั่งคุยกัน สบายๆดีกว่า เพราะผมมาแนะนำตัว ไม่ได้มาสอบสัมภาษณ์ ! การแนะนำตัวต่อไปนี้ อาจจะมีภาพ หรือ เนื้อหา การใช้ภาษาที่ต้องใช้วิจารณญาณในการรับชม ในบางช่วงบางตอน อาจจะดูหยาบ กระด้าง ทะเล้นไปบ้าง แต่เชื่อเถอะครับ ถ้าการแนะนำตัว ไม่เป็นไปอย่างธรรมชาติ แม้กระทั่งผ่านตัวอักษรในนี้ แล้วคนอื่นเค้าจะรู้จัก ตัวตนจริงๆ ของคุณได้อย่างไรกัน ?


เพราะเรื่องราวต่อไปนี้ ถึงครูกนกพรแน่ ! ผมจึงใคร่ขออภัยและขออนุญาต คุณครู มา ณ ที่นี้ด้วย

ถ้าแม่อ่านอยู่ ผมรักแม่นะฮ๊าฟ ม๊วฟฟฟฟฟฟ!!

              เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม พ.ส. 2534 คุณแม่ผู้แสนน่ารักได้ให้กำเนิดผมมา แก้มอาบด้วยน้ำตาแห่งความปิติ ทำเอาผมร้องไห้ตามแม่ไปด้วยอีกคนในครั้งนั้น แบบคามือหมอเลยทีเดียว ! แม่ของผมและอาม่าแม่ของพ่อผม ได้ทำการลงมติให้ใช้ชื่อ และนามสกุลอันสุดสวิงริงโก้ ที่พ่วงมาด้วยคือ เด็กชาย พลเทพ ดำรงตระกูลกิจ พร้อมทั้งชื่อ เล่นเล่น แต่ เรียก จริงจริง ว่า เปรม ตามรสนิยมทางละครของแม่ที่หยิบเอาชื่อพระเอกมาตั้งให้ลูก จึงทำให้ผมมีชื่อโชวหราอยู่บนเสื้อนักเรียนและบัตรประชาชนมาจนถึงทุกวันนี้

                  คำนวนจากอุแว้นั้น จนถึงบัดนี้ก็ ราวเกือบยี่สิบเอ็ดปีเห็นจะได้ อายุ 21 นี่เที่ยวสบายแล้วนะ ! แต่ก็เริ่มแก่ใช่ย่อยเหมือนกัน ลำดับการเจริญเติบโต เป็นไปอย่างมนุษย์ธรรมดาที่ พ่อแม่ฐานะปานกลางจะส่งให้ร่ำเรียนได้ โดยเริ่มจะหัดกำดินสอครั้งแรกที่โรงเรียนอนุบาลกุ๊กไก่ พอพ้นวัย อนุบาล 2 ก็มาทบทวนอนุบาล 2 กันอีกที ที่โรงเรียนสายน้ำทิพย์ จนพ้นขวบวัยของชีวิตเด็กประถมทั้ง 6 อันสุดสบาย ก็มาออกลายซ่าต่อที่โรงเรียนมัธยมชื่อดัง ย่านเอกมัย โรงเรียนปทุมคงคา ถิ่นนี้สร้างสุภาพบุรุษมาหลายรุ่นแล้ว เลือดน้ำเิงิน-ฟ้า ของผมเข้มข้นจัดเพราะอาศัยใบบุญโรงเรียน มาตั้งแต่ มัธยมต้นและ มัธยมปลาย ชีวิตในช่วงวัยนี้ ได้บ่มเพาะให้ผมเกิดความฝันและความชอบต่างๆขึ้นมา เหมือนโนบิตะที่ระลึกได้ว่า ซักวันฉันจะไม่มีโดราเอมอนแล้วนะ ! จึงเริ่มวางแผนสร้างถนนชีวิตตัวเอง เพื่อให้เป็นทางลาดยางซักกะหน่อย อนาคตจะได้ไม่ลำบากนัก แล้วพอถึงวันหวยออก มหาวิทยาลัยที่โชคดีแห่งนี้ ก็ได้ผมไปเป็นนิสิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ จากสุภาพบุรุษปทุมคงคา กลับกลายมาเป็นหนุ่มว่าที่ครูแห่ง คณะ ศิลปรรมศาสตร์ เอกศิลปกรรมศาสตร์ศึกษา สาขาทัศนศิลปศึกษา อีกทั้งยังแถมเลขรหัสประจำตัวนิสิตมาให้ผมอีกตั้ง 11 หลัก คือ 53110010536 เวลาล่วงเลยมาไวเหมือนโกหก กลิ่นตดยังไม่หาย ก็เรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 ซะแล้ว ..... 

*****พอจะรู้จักผมคร่าวๆไปแล้ว ในเรื่องส่วนตัว อื่นๆ งานอดิเรก ความชอบ หรืออะไรไว้ผมจะโม้ทีหลัง ตอนนี้มาทำงานส่ง ครูกนกพร ก่อนดีกว่า *****

==============================================================

- ความคาดหวังในรายวิชา ED381 สื่อนวัตกรรม และเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษา

  สื่อนวัตกรรม และ โทคโนโลยี เป็นสิ่งที่ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นสิ่งที่โอบล้อมตัวเราแล้วในขณะนี้ ในยุคนี้ที่มีระบบการสื่อสารไร้สาย และความก้าวล้ำทางเทคโนโลยีมาก หากเทียบกับเมื่อ 10 ปีก่อน สิ่งเหล่านี้ขับเคลื่อนสังคมไปด้วยความเร็วในระดับ 4G เสียแล้ว ในทุกมุมของสังคม มันเทคโนโลยีใหม่ๆ แทรกตัวเข้าไปเสมอ ซึ่งในฐานะที่ผมจะจบไปเป็นครู การใช้สื่อการสอน หรือเทคโนโลยีใหม่ๆเข้ามาใช้ในการสอน ทำให้เกิดความสะดวกสบาย เกิดทางเลือกในการศึกษาการเรียนและการสอนมากขึ้น และเกิดการต่อยอดโดยอาศัยเทคโนโลยีและนวัตกรรมใหม่ๆ เป็นตัวเสริม จึงหวังอย่างยิ่งว่า การเรียนวิชานี้ จะทำให้ผมมีพื้นฐานในการใช้เทคโนโลยี และค้นพบ สิ่งใหม่ๆ ที่จะสามารถนำไปใช้ในการสอนในอนาคต ให้มีความหลากหลายมากขึ้น

-ความคาดหวังในอนาคต

  ผมอยากเป็นครูที่ดี เป็นครูที่สนุก เป็นสถาปนิกผู้ออกแบบและสร้างคนดีดีให้ตั้งอยู่บนสังคมอย่างมั่นคงและถาวร อยากมีอาชีพที่มั่นคงเพื่อดูแลพ่อแม่และครอบครัว อยากเป็นจุดหนึ่งเล็กๆในสังคมที่บ่มเพาะคนให้ออกมาขับเคลื่อนสังคมให้ออกมาสวยงาม ด้วยศิลปะ 

......

==============================================================

ขอบคุณที่อดทนอ่านกันจนตัวอักษรสุดท้ายของ entry นี้ ไว้พบกันใหม่โอกาสหน้าขอรับ 

กราบ......

.....